Het is weer voorbij...

Verbazingwekkend hoe snel je iets afleert. Na enkele dagen optrekken met Vlaamse jongeren is mijn Hollands accentje volledig verdwenen. Enkel de 'jaa', 'nouja' en 'doe'k wel effe' zitten er ingebakken. Vandaag ben ik precies 2 weken terug op Belgisch grondgebied.

Donderdagvoormiddag 2 april vertrok ik dus zoals gepland met mijn fietsje voor een laatste keer naar de Halderhof. Ik voelde het al meteen toen ik binnenkwam; gefluister tussen de ergo's en eens ze mij in de gaten kregen een warme 'shoooow! je laatste dagje Nina!' Meteen na de eindevaluatie, die heel goed was verlopen, gingen we samen aan de afscheidskoffie. De Belgische chocolaatjes (of wat er nog van over was) werden weer bovengehaald en voor ik het wist zwaaide Marije met een pakje lekkere melkvrije chocolade dat ze hadden gekocht voor hun eerste allergische stagiaire ;) Nog geen 5 min later viel ik bijna van mijn stoel toen er oppeens cadeautjes werden bovengehaald. 'Ik ben toch niet jarig?' stamelde ik nog.. Maar blijkbaar werd ik toch beschouwd als een 'echte' collega waarvan ze afscheid namen. Plus is het de gewoonte dat de stagiaire cadeautjes krijgt. (maar ik hou het liever bij het eerste, hehe ;) Een geweldige Hollandse schort en mega-sleutelhanger behoren vanaf die dag tot mijn collectie.

Net voordat ik vertrok poseerden alle fysiotherapeuten nog even bij de klok. 'Het einduurtje'. (zie filmpje)
Na alle afdelingen te hebben overlopen en iedereen vaarwel te hebben gekust (amai, wat anders dan de gewone tot-ziensjes bij ons) sprong ik ècht voor de laatste keer op mijn fietsje.


De namiddag was gevuld met inpakken, Karuna's verjaardag vieren en afscheid nemen. Afscheid van mijn lieve gezinnetje en van Ede. Om half 1 's nachts reed ik weer Kessel-Lo binnen en kreeg ik dat vreemde na-vakantie-gevoel van 'Ik ben qua ervaring veranderd.. maar hier is nog steeds alles hetzelfde'. Vrijdag was een dag van familie-reünie, piano spelen, uit- en weer inpakken. Want zaterdagochtend vertrok ik al om 4u s'nachts op skivakantie. Hoewel er nog wel één dagje meer had mogen tussenzitten vond ik het heerlijk om ergens naar uit te kunnen kijken in plaats van thuis in 'het zwarte gat te vallen'.

Op de heenreis konden mijn medepassagiers nog enkele keren goed lachen toen ik vroeg of 'dat daar geen tenkstàtion was' of toen ik 'neejoh' liet vallen. Het was sterker dan mezelf...

Ook op de skireis heb ik aan zelfreflectie kunnen doen.. jawel. Herinneren jullie je het botsauto-vrouwtje nog? Ik heb haar wel een miljoen keer gezegd om recht voor haar te kijken in plaats van naar haar voeten. Op een bepaald moment heb ik de bediening met een washandje afgedekt, heb ik een plakkaat met 'KIJKEN' op haar voeten geplakt om later te ontdekken dat ik gewoon de rolstoel moest kantelen om haar recht naar voren te laten kijken. Nu.. 3 keer raden wat voor commentaar ik telkens opnieuw van de skileraar kreeg. Nina! Look straight ahead! Don't look at your feet! Phoe, makkelijker gezegd dan gedaan.. Heel apart om eens aan de andere kant te staan. ;)

Na een fijne week is het nu tijd om stilaan weer in gang te schieten. Want zoals Sytse zo mooi verwoordde: Ja Nina, Ede behoort nu echt tot het verlede

Zo meteen bezoek ik mijn nieuwe stageplaats in Bertem en begint er weer een heel nieuw verhaal. Maar nu zal ik er zijn om het jullie persoonlijk te vertellen ipv via de computer ;)

Fijn dat jullie mijn belevingen wekelijks volgden en bedankt voor de leuke reacties.
Hopelijk allemaal tot heel gauw!
xxx

Last Goodbye

Op deze 1 april eerst en vooral een dikke dikke proficiat aan mijn lieve mama!
Verjaardagskussen en cadeautje volgen morgen.. :)






Het is woensdagavond en ik kruip straks voor de laatste keer m’n Hollandse bedje in. Twee maanden zijn omgevlògen! Toch lijkt het al eeuwen geleden dat ik hier aankwam, me installeerde in mijn kamertje, voor het eerst binnenwandelde in het verpleeghuis en ‘rox-rolstoelen, vicair-kussens, handrolletjes, etc.’ nog niet tot mijn dagelijkse woordenschat behoorden. Ik ga verschillende dingen missen, waaronder: het gezin hier, de diertjes, de gestructureerde straten, dagelijkse ontbijtkoek, mijn fiets met fietsmandje, de thee-momentjes, enz… Wanneer ik dingen moet opsommen die ik toch wat gemist heb, dan is het: piano, autorijden, Leuven (en alle vriendekes) en de familie. Gelukkig is heimwee hier totaal niet aan de orde gekomen.. omgekeerd echter(?)

In de voorbije week heb ik het behoorlijk druk gehad.. met allemaal toffe dingen. Donderdag was het de laatste avond dat ik naar de op-weg kon gaan. Doorheen de voorbije weken heb ik hier toffe, boeiende avonden beleefd en ik vind het dus erg jammer dat ik niet meer op alle avonden kan zijn. Er werd aangeboden om me één keer per week vanuit België te komen ophalen.. maar dat leek met toch net iets te ver gaan. Dus na vele dikke knuffels en bedankjes wenste ik iedereen het àllerbeste en sloot ik weer een hoofdstukje van m’n Nederlandse leven af.

Vrijdag was een dag vol last-minute-taken en opdrachten die nog moesten gebeuren voor school/stage. Gelukkig kwam Annika met het perfecte ontspanningsidee: sporten! Dus met onze trainingsbroeken aan en aquarius in de tas vertrokken we naar de fitnesszaal waar we vervolgens anderhalf uur van het ene apparaat op het andere spongen. Lekker lopen, roeien, fietsen en boksen. Het saunaatje na afloop maakte ons sportuitje compleet. Ik vind trouwens dat er hier veel aan sport wordt gedaan. (Fietsen sowieso) Op verschillende werkplaatsen worden sportmomenten ingelast voor werknemers. Ook het verpleeghuis waar ik werk organiseert tussen en na de werkuren verschillende sportmomenten voor de werknemers.



Zaterdag heb ik weer wat Nederlandse cultuur opgedaan tijdens het uitje naar Den Haag. Samen met Jenny en Karuna bewonderde ik het vredespaleis, het werkhuis van de koningin en het prachtige reuzegrote panorama-schilderij van de bekende schilder Mesdag. Bij dit laatste hoorde een specialiteit: thee met een krentenkakker. Een hilarische naam voor een krentenbroodje vanuit het oude Scheveningen. Vervolgens zetten we onze dag verder. Als echte miss Congeniality’s poseerden we bij de worldpeace-vlam, kuierden rond in de winkelstraatjes en in de vroege avond aten we een bakkie Kibbeling op de dijk van Scheveningen. Een fijne dag!













Zondag viel mijn geweldige ik-ga-eens-op-tijd-opstaan-om-nog-wat-schoolwerk-gedaan-te-krijgen-plan in elkaar toen ik s’ochtends besefte dat het uur verzet was. Buiten dat voorvalletje heb ik er eigenlijk totaal geen last van dit jaar. s’Ochtends vertrek ik bij zonsopgang en s’avonds zitten we lekker in het licht.

Maandag was mijn laatste volledige 8.15u-17u-werkdag. Ik mocht voorzitten tijdens de teamvergadering en had alvast een hoop Belgische chocolaatjes meegenomen om mijn laatste week goed in te zetten. En ze vielen blijkbaar in de smaak. Na de vergadering was de helft al op. Nouja, een goed teken zeker.. :) Omdat ik de voorbije weken te veel uren heb gewerkt kan ik het deze week wat rustiger aan doen. Werken tot drie en dan in het zonnetje naar huis fietsen, zalig! Ondertussen heb ik alle laatste behandelingen bij ‘mijn’ patiënten afgerond.
“Nou, ik vond je een leuk meisje en misschien zie ik je nog een keer”
“Ow.. hebt u dan al ander werk gevonden?”
“Oooow, terug naar België.. nou weet ik eindelijk hoe je aan dat accentje komt!”
Het mooiste commentaartje kreeg ik toch van een mevr die ik al vele weken bijna dagelijks begeleidt. Het enige wat zij glimlachend zei was ‘oojeej oneej’. Op zich niet veel, maar als je bedenkt dat ze een paar weken geleden geen enkel woord kon spreken en continu gefrustreerd zat te huilen of jammeren vond ik het toch speciaal.

Over 7u vertrekt de mama vanuit Leuven om hier al vroeg in de ochtend aan te komen (en om nog eens goed veel inkopen te gaan doen bij Albert Hein ;) In de voormiddag ga ik nog werken en natuurlijk afscheid nemen van alle toffe collega’s en lieve oude mensen. Dan spring ik voor de laatste keer op mijn fietsje, maak m’n gigantische koffer, kus iedereen tot-ziens en plof ik neer in de autozetel. Normaal gezien zit ik rond deze tijd morgen al op Belgisch grondgebied.

Een laatste tot-de-volgende vanuit Ede!
xxx