Last Goodbye

Op deze 1 april eerst en vooral een dikke dikke proficiat aan mijn lieve mama!
Verjaardagskussen en cadeautje volgen morgen.. :)






Het is woensdagavond en ik kruip straks voor de laatste keer m’n Hollandse bedje in. Twee maanden zijn omgevlògen! Toch lijkt het al eeuwen geleden dat ik hier aankwam, me installeerde in mijn kamertje, voor het eerst binnenwandelde in het verpleeghuis en ‘rox-rolstoelen, vicair-kussens, handrolletjes, etc.’ nog niet tot mijn dagelijkse woordenschat behoorden. Ik ga verschillende dingen missen, waaronder: het gezin hier, de diertjes, de gestructureerde straten, dagelijkse ontbijtkoek, mijn fiets met fietsmandje, de thee-momentjes, enz… Wanneer ik dingen moet opsommen die ik toch wat gemist heb, dan is het: piano, autorijden, Leuven (en alle vriendekes) en de familie. Gelukkig is heimwee hier totaal niet aan de orde gekomen.. omgekeerd echter(?)

In de voorbije week heb ik het behoorlijk druk gehad.. met allemaal toffe dingen. Donderdag was het de laatste avond dat ik naar de op-weg kon gaan. Doorheen de voorbije weken heb ik hier toffe, boeiende avonden beleefd en ik vind het dus erg jammer dat ik niet meer op alle avonden kan zijn. Er werd aangeboden om me één keer per week vanuit België te komen ophalen.. maar dat leek met toch net iets te ver gaan. Dus na vele dikke knuffels en bedankjes wenste ik iedereen het àllerbeste en sloot ik weer een hoofdstukje van m’n Nederlandse leven af.

Vrijdag was een dag vol last-minute-taken en opdrachten die nog moesten gebeuren voor school/stage. Gelukkig kwam Annika met het perfecte ontspanningsidee: sporten! Dus met onze trainingsbroeken aan en aquarius in de tas vertrokken we naar de fitnesszaal waar we vervolgens anderhalf uur van het ene apparaat op het andere spongen. Lekker lopen, roeien, fietsen en boksen. Het saunaatje na afloop maakte ons sportuitje compleet. Ik vind trouwens dat er hier veel aan sport wordt gedaan. (Fietsen sowieso) Op verschillende werkplaatsen worden sportmomenten ingelast voor werknemers. Ook het verpleeghuis waar ik werk organiseert tussen en na de werkuren verschillende sportmomenten voor de werknemers.



Zaterdag heb ik weer wat Nederlandse cultuur opgedaan tijdens het uitje naar Den Haag. Samen met Jenny en Karuna bewonderde ik het vredespaleis, het werkhuis van de koningin en het prachtige reuzegrote panorama-schilderij van de bekende schilder Mesdag. Bij dit laatste hoorde een specialiteit: thee met een krentenkakker. Een hilarische naam voor een krentenbroodje vanuit het oude Scheveningen. Vervolgens zetten we onze dag verder. Als echte miss Congeniality’s poseerden we bij de worldpeace-vlam, kuierden rond in de winkelstraatjes en in de vroege avond aten we een bakkie Kibbeling op de dijk van Scheveningen. Een fijne dag!













Zondag viel mijn geweldige ik-ga-eens-op-tijd-opstaan-om-nog-wat-schoolwerk-gedaan-te-krijgen-plan in elkaar toen ik s’ochtends besefte dat het uur verzet was. Buiten dat voorvalletje heb ik er eigenlijk totaal geen last van dit jaar. s’Ochtends vertrek ik bij zonsopgang en s’avonds zitten we lekker in het licht.

Maandag was mijn laatste volledige 8.15u-17u-werkdag. Ik mocht voorzitten tijdens de teamvergadering en had alvast een hoop Belgische chocolaatjes meegenomen om mijn laatste week goed in te zetten. En ze vielen blijkbaar in de smaak. Na de vergadering was de helft al op. Nouja, een goed teken zeker.. :) Omdat ik de voorbije weken te veel uren heb gewerkt kan ik het deze week wat rustiger aan doen. Werken tot drie en dan in het zonnetje naar huis fietsen, zalig! Ondertussen heb ik alle laatste behandelingen bij ‘mijn’ patiënten afgerond.
“Nou, ik vond je een leuk meisje en misschien zie ik je nog een keer”
“Ow.. hebt u dan al ander werk gevonden?”
“Oooow, terug naar België.. nou weet ik eindelijk hoe je aan dat accentje komt!”
Het mooiste commentaartje kreeg ik toch van een mevr die ik al vele weken bijna dagelijks begeleidt. Het enige wat zij glimlachend zei was ‘oojeej oneej’. Op zich niet veel, maar als je bedenkt dat ze een paar weken geleden geen enkel woord kon spreken en continu gefrustreerd zat te huilen of jammeren vond ik het toch speciaal.

Over 7u vertrekt de mama vanuit Leuven om hier al vroeg in de ochtend aan te komen (en om nog eens goed veel inkopen te gaan doen bij Albert Hein ;) In de voormiddag ga ik nog werken en natuurlijk afscheid nemen van alle toffe collega’s en lieve oude mensen. Dan spring ik voor de laatste keer op mijn fietsje, maak m’n gigantische koffer, kus iedereen tot-ziens en plof ik neer in de autozetel. Normaal gezien zit ik rond deze tijd morgen al op Belgisch grondgebied.

Een laatste tot-de-volgende vanuit Ede!
xxx