Over anderhalve week al? hè toch.. dan is onze plaagtijd al bijna om.
Trouwens, ken je die ene al van Jos de Belg die in de auto zat??
Jaja, het einde van mijn Nederlandse periode komt in zicht en het afscheid wordt nu steeds reëler. De eerste ‘tot-ooit-nog-eens-misschien!’-en zijn al gevallen. Toch geniet ik nog volop, maar moet ik ook wel goed doorwerken deze laatste weken om alles op tijd af te krijgen. Gelukkig krijg ik hier genoeg tijd doorheen mijn administratie-werkuren. Stagiaires die na de werkuren nog volop verslagen maakt kennen ze hier niet. Dit neemt natuurlijk niet weg dat ik hopen werk heb voor andere vakken. Maar aan verslagen hoef ik ’s avonds meestal niet meer te denken. Heerlijk!
Donderdag ben ik samen met Bep en Jeanne naar de jaarbeurs in Utrecht geweest. Een tweejaarlijkse beurs waar allerlei nieuwe technieken en snufjes op ergo- en medisch gebied worden voorgesteld. Ongelooflijk veel dingen gezien en informatie opgedaan. Het was ook heel fijn om met mijn collega’s op een uitje te gaan en ze zo eens te leren kennen buiten de muren van het verpleeghuis. De dag werd nog verassend, want ik dacht dat gadgets alleen waren voor happige studenten (klasgenootjes, remember de beurs op school;). Maar nee hoor.. vanaf het moment dat we binnenkwamen op de beurs veranderden de 2 professionele ergotherapeuten naast mij opeens in 2 gadget-neuroten. Toen we om 5u op de trein richting Ede zaten had ik dus een zak vol brochures en informatie, maar ook muntjes, chocolade, een spiegeltje, een lintmeter, een badeentje, stukken zeep, een klik-kikkertje, etc. Bovendien ben ik voor de komende 10 jaar goed voorzien van schijfmateriaal. ;)Dit weekend waren alle dames het huis uit. Ik ben samen met Farid naar het op-weg-weekend geweest dat doorging op vrijdagavond en zaterdag. Het waren 2 toffe dagen
vol interessante en diepgaande gesprekken, liters thee, lachen, een mooie boswandeling en jezelf laten vallen in vertrouwen ;) Op dergelijke ogenblikken besef ik hoe speciaal en fijn het is om zo ver van huis ook christen jongeren te ontmoeten, gedachten te delen en zelf te groeien in geloof. 
Zondagmiddag ben ik alleen naar de dienst geweest. (grappig, met de fiets nr de kerk) De eerste keer dat ik verschillende mensen herkende en ‘hoe-issie?!’ kon zeggen, maar meteen de laatste keer dat ik kon gaan. Nou, ik zal de grootse diensten met leuke band en filmpjes missen!
Gisteravond ben ik de hele avond bij Elsa en Bart (en kleine Licia) thuis geweest. (Ja Elsa, nu zit je ook eens in de blog!;) Gek hoe onze levens overeenkomen, want mijn
ex-kerkgenootje was ook mijn kampleidster, ging in haar laatste jaar stage lopen in Ede en studeerde ook op campus Nieuwland, zoals gisteren bleek. Heel fijn om ervaringen te delen met een andere Vlaamse in Nederland. Na een ontzettend gezellige avond sprong ik op mijn fietsje richting thuis. Toen ik daar aankwam, de deur van het schuurtje opentrok en het licht aanknipte zag ik.. vanachter.. bij de andere fiets.. een klein bruin knabbelend wezentje. Een innerlijke ‘iiiiiii!!’ volgde. Licht uit, deur dichtgooien en naar binnen. Tot ik vanochtend inzag dat dit niet zo slim was.. aangezien dat beestje nog binnen zat. Gisteren is dus mijn ‘angst voor het schuurtje’ ontstaan, dat ik in de komende week ga moeten overwinnen.Zo, mijn weekverhaaltje is weeral verteld! Ik hoop dat ik iedereen wat kan boeien met m’n belevingen hier, want sinds ons mama vertelde wie mijn blog allemaal leest.. amai! Blijkbaar een breed publiek. (Aan al diegenen die mij niet kennen en m'n belevenissen toch volgen.. aangenaam en fijn dat u leest. ;) hehe
Doeii!
xxx
Geen opmerkingen:
Een reactie posten